آبروی زمان

اگر اراده بیدار است , نمی از دریا کافیست.
آری ، می شود مسیر را برگشت و به مهدی باوری رسید؛
باور کنیم که زندگی حقیقت است و رفتن حتمی
و واقعیت ها با شوخی سازگار نیستند
و باید برای نتیجه مطلوب, فراوان تلاش کرد
و بپذیریم که انتظار با آفت مسیری بی مقصد است.
باید با تمام انرژی تلاش کرد, و بین هفت میلیارد و اندی جمعیت دنیا که جز حدود سیصد میلیون شیعه بیش نیست؛
آقا را بین دشمنان تنها نگذاریم
همین شیعیان اندک هم اگر زندگیشان غفلت باشد
وای بر این غریبی! وای بر این غریبی! وای بر این غریبی!
آقایی مهربان و دلسوز و خیرخواه با این همه دشمن چه کند؟
آری مهدی ما آن غریب دور افتاده و تنهای یگانه است و دریای احساس و محبت.
در این دنیای مواج و طوفانی
و اینهمه فضای الوانی
و روح ضعیف و ظلمانی ما ،
می طلبد که خودِ طبیب را با التجا و التماس به یاری طلبیم که:
ای مهدی فاطمه ,
عزیز زهرا ,
آقا جان!
دستمان را بگیر و برای توفیق نوکریت تربیتمان کن که ما خود ناتوانیم.
الهی! غرور منفی را در ما بشکن
و ما را به اوج بندگی نایل کن
و ما را به مسیر انتظار برگردان
انتظار سبزی که به قله مطهّر و معطّر و منوّر ظهور منتهی شود.
و اقبل الینا بوجهک الکریم واقبل تقربنا الیک وانظر الینا نظرة رحیمة