آبروی زمان

کعبه یک زمزم اگر در همه عالم دارد  . . . . .  چشم عشاق تو نازم که دو زمزم دارد
هر کجا ملک خدا هست ، حسینیه ی توست . . . . .  هر که را می نگرم شور محرم دارد
نه محرم ، نه صفر ، بلکه همه دوره ی سال  . . . . .  کعبه با یاد غمت جامه ی ماتم دارد
روضه خوان تو خدا ، گریه کن تو آدم  . . . . . . اشک ارثی است که ذریه ی آدم دارد
نازم آن کشته که تا صبح قیامت زنده است  . . . . .  سلطنت همچو خدا در دل عالم دارد
اشک در ماتم تو بس که عزیزست حسین  . . . . . . جای در چشم رسولان مکرم دارد
می کند آتش دریای غضب را خاموش  . . . . . هرکه در دیده ی خود یک نم از آن یَم دارد
جگرم زخمی آن کشته که زخم بدنش  . . . . . هر دم از زخمِ دگر ، دارو و مرهم دارد …