آبروی زمان

با وضو جسمم مطهر می شود       با نماز روحم معطر می شود

قلب را تا آسمانها می برم        با همین معراج بالا می روم

باز هم روی براق جانماز       می نشینم تا بگویم با تو راز

من خدایا شاکرم از رحمتت       از نماز آموزی و از حکمتت

من همی دانم توئی مولای من       سرور دنیا و هم عقبای من

گر نبود راهی بسوی تو مرا       من کجا می یافتم کوی تو را؟

تو مرا راز و نیاز آموختی       هم مناجات و نماز آموختی

عشق را در سینه ها رویانده ای        دست ما را هم به مولا داده ای

صفحه  گیتی به نورت روشن است       قلب ما هم با ولایت گلشن است

ما به گلزار ولایت هم نماز       گشته ایم از خلق عالم بی نیاز

بار الها عشق ما افزون نما       در ولایت هم نماز و هم جزا